Een tijd terug had ik een gesprek met een medewerker van een organisatie die midden in een reorganisatieproces verkeerde. Gedwongen ontslagen waren onvermijdelijk. En hoewel nog niet duidelijk was wie mocht blijven, was op basis van het sociaal plan en de zogenaamde krimpfuncties wel duidelijk in welke hoeken de klappen vielen. Ook op de afdeling van de betreffende medewerker moesten mensen het veld ruimen. “Met alle respect, maar als ik zie wat ons afdelingshoofd daadwerkelijk toevoegt, dan vind ik dat hij eigenlijk het beste gemist kan worden. Wij doen het werk, hij vergadert, tekent bonnetjes en maakt rapporten. Wij zien hem weinig”, aldus de medewerker.