Wijkvernieuwingsprojecten worden soms gekenmerkt door een geringe slagvaardigheid. Een belangrijke oorzaak hiervan wordt gevormd door de tegenstrijdige belangen van betrokken partijen, zoals: gemeenten, woningcorporaties, politiek, welzijnsorganisaties en aannemer. Tegenstrijdige belangen die een integrale aanpak schier onmogelijk maakt.
Daarnaast wordt de structuur en de cultuur van de projectorganisatie gekenmerkt door tweeslachtigheid: los waar mogelijk en strak waar nodig. Deze tweeslachtigheid is onvermijdelijk, maar is soms tevens de oorzaak van een weinig effectieve aanpak. Het vraagt om krachtig leiderschap en pleit voor een volledig onafhankelijke projectorganisatie.

Een deel van de medewerkers in het sociale domein (bijvoorbeeld woningcorporaties, gemeenten en welzijnsorganisaties) zijn werkzaam in wijken en buurten. Zij zetten zich in om van die wijken en buurten prettige, eigentijdse en toekomstbestendige leefomgevingen te maken. 
In de praktijk worden zij daarbij vaak geconfronteerd met apathie, gebrek aan medewerking of zelfs weerstand. Vaak wordt dit gedrag van bewoners gezien als onwil van mensen om zelf verantwoordelijkheid te nemen en te participeren.
De communicatie die vanuit de corporatie, de gemeente of de welzijnsorganisatie wordt georganiseerd is te vaak zendergestuurd en schiet tekort om echt zicht te krijgen op wat mensen bezighoudt en om vertrouwen te winnen. Het gebrek aan wederzijds begrip en vertrouwen is een belangrijke oorzaak van bovengeschetst gedrag van bewoners.
Een manier om daadwerkelijk contact met bewoners tot stand te brengen is de participerende observatiemethode.