Wijkvernieuwingsprojecten worden soms gekenmerkt door een geringe slagvaardigheid. Een belangrijke oorzaak hiervan wordt gevormd door de tegenstrijdige belangen van betrokken partijen, zoals: gemeenten, woningcorporaties, politiek, welzijnsorganisaties en aannemer. Tegenstrijdige belangen die een integrale aanpak schier onmogelijk maakt.
Daarnaast wordt de structuur en de cultuur van de projectorganisatie gekenmerkt door tweeslachtigheid: los waar mogelijk en strak waar nodig. Deze tweeslachtigheid is onvermijdelijk, maar is soms tevens de oorzaak van een weinig effectieve aanpak. Het vraagt om krachtig leiderschap en pleit voor een volledig onafhankelijke projectorganisatie.

De transformatie van een verouderde woonwijk naar een eigentijdse leefomgeving is bijzonder ingrijpend voor bewoners.
In de praktijk betekent het dikwijls jaren van onzekerheid, machteloosheid en overlast.Het gevolg: weerstand, apathie en formele bezwaren. Communicatie en participatie schieten tekort om echt zicht te krijgen op wat mensen daadwerkelijk bezighoudt en om vertrouwen te winnen.
Een manier om daadwerkelijk contact met bewoners tot stand te brengen is de participerende observatiemethode.